każdy
poczytaj o Moenie i jego odzyskiwaniach.

Książki nie czytałam,napisz tytuł , co oznacza każdy? może wyjaśnisz coś więcej grayy???

Witaj

Tą książką np. może być 'Podróże w Nieznane' Bruce'a Moena.

Pozdrawiam

Dzięki madxx75 za tytuł.Jednak chodzi mi o np. o ludzi z tego forum, nie wiem jak łatwiej to określić, a książek jest zapewne dużo na ten temat, ja jestem ciekawa czy ktoś zna takie przeżycia z autopsji
bedę mielić ten temat
pozdrawiam zirytowanych

Paskudne zajęcie. Znaczy jak dla mnie. Do czasu jak przeprowadzasz normalne osoby które odeszły w normalnych warunkach jest wzruszająco, lekko fajnie i przyjemnie.

Hard core się zaczyna gdy na przykład masz przeprowadzić dziecko które tatuś zgwałcił a potem zabił, lub ofiary mordów rytualnych. Wtedy ciężar emocjonalny jest tak wielki że się odechciewa żyć.

Generalnie to strasznie brakuje tak zwanych "odzyskiwaczy" ludzie się męczą po śmierci w astralu setki lat zanim znajdzie się ktoś kto jest w stanie im pomóc.

Jest strona z forum na ten temat Bruca Moena, chyba nawet też w wersji polskiej. 'Afterlife knowledge' się nazywa.

Człowiek po śmierci ląduje w astralu, tak? I trzeba go przeprowadzić, tak?
Ale dokąd? Gdzie ma trafić w wyniku tej przeprowadzki?
Czy ktoś wie? Jest o tym gdzieś napisane?
Pytam z ciekawości.
A osoby, które za życia mają doświadczenia z astralem i OOBE będą same wiedziały po swojej śmierci dokąd się udać?

Generalizując to po śmierci lądujesz w astralu. W sporej ilości przypadków w owym astralu już czekają na Ciebie Twoi zmarli rodzice, ludzie których kochałeś, lub opiekunowie. W takim wypadku nikogo nie trzeba przeprowadzać.

Problemy są np z katolikami co za mocno wierzą w piekło, bo w skrócie lądują w piekle po śmierci, bo sami go tworzą i tego nie rozumieją. Dalej problemy są z ludźmi za bardzo przywiązanymi do świata materialnego lub z za dużymi urazami ze świata fizycznego, no i z ludźmi którzy nie zorientowali się że już "odeszli".

Owi problematyczni ludzie zazwyczaj nie widzą niefizycznych pomocników i innych ludzi którzy już "odeszli" i chcieli by im pomóc. Widzą za to ludzi którzy są nadal żywi.

Generalnie przeprowadzanie polega na tym że stanowisz połączenie dla tych ludzi między światem fizycznym i niefizycznym. Doprowadzasz do sytuacji w której zmarła osoba dostrzega w końcu niefizycznych pomocników i to w zasadzie koniec.

Trochę inaczej to czasem wygląda z odzyskiwaniem własnych aspektów.

Co się z nimi dzieje dalej? Zazwyczaj Park lub od razu do MTJ.

To niezbyt wyczerpująca odpowiedź
Rozumiem, że niezbyt wiadomo co się dalej dzieje?

Powiem tak czytałem na ten temat dużo, śniłem o tym jeszcze więcej i w efekcie nie jestem w stanie odpowiedzieć co się dalej dzieje

Mam doświadczenia które się wzajemnie wykluczają, obecnie jestem skłonny twierdzić że tylko MTJ jest prawdziwy a ja czy Ty jesteśmy hmm nieprawdziwi

Więc jako tako po śmierci ostatecznie trafiamy do tego czegoś co nas stworzyło i jakby to nazwać przestajemy istnieć brzmi wspaniale prawda ?

Dzięki to już coś na temat,ka dzięki za stronke na pewno tam zajrze.
Jedno wiem, nie jest to zajęcie dla każdego.

Super
Rodzi się pytanie po co w takim razie wogóle istnieć?
Może od razu wynieść się z tego świata i hop do MTJa

edit: wykryłem sprzeczności w Twoich wypowiedziach



Jak mogą czekać na Ciebie osoby, które wcześniej przestały istnieć?
Może jednak nie przestały istnieć?

Generalnie moim zdaniem mamy do czynienia tylko z
"pseudodoświadczeniami", bądź hipotetycznymi stwierdzeniami.
Pseudo choć nie w dosłownym znaczeniu, ponieważ tylu ilu jest ludzi można stworzyć teorii. Nie ma jednolitej "absolutnej" prawdy, w to co wierzysz to dostaniesz. Nikt po śmierci nie wrócił opowiedzieć, a przypadki śmierci klinicznej nie wskazują niczego konkretnego.
Trzymając się śmierci klinicznej i idąc Twoją teorią ka o tym, że znikamy takie przypadki NDE by nie miały miejsca
Nie miało by miejsca to na czym przyłapał Cię jarek.
U Castanedy Orzeł pochłania świadomość, to by się zgadzało z Twoją teorią, ale nawet to odpada, bo wojownik robi wszystko, żeby uzyskać upragnioną wolność, i przecisnąć się obok dzioba Orła
Uważam, że mamy wolę i nie jesteśmy tutaj, żeby być "pokarmem".
Przestajemy istnieć ? Owszem, ale w pewnych "wymiarach" po to, żeby narodzić się w innych, gdy zrozumiemy i osiągniemy dostatecznie wiele.
Jak będzie tak będzie, w gruncie rzeczy zamiast gdybania zajmijmy się naszą nieskazitelnością, wydaje mi się, że jest to jedyne "uniwersalne" odpowiednie działania.

Polecam forum
http://www.afterlife-knowledge.com.pl/f ... d3e3913194
Dotyczy wlasnie tego tematu.

Co do tej prawdy, to pewnie nie dowiemy sie poki nie pojdziemy na tamten swiat. Dla mnie np doswiadczenie smierci klinicznej nic nie mowi, bo jakby nie bylo to nie byla smierc.
Ja wierze ze bedzie dobrze i z ektos tam jednak na nas czeka naPRAWDE;)

Za badanie zjawiska życia po życiu zapłaciłem rozsypaniem osobowości i nadal moja odpowiedz brzmi Nie Wiem!

Miałem już kilkakrotnie ułożone logicznie co i jak i wtedy przychodziła noc i wszystko w gruzy

Po śmierci lądujesz w astralu i nie znikasz od razu, ileś tam setek lat sobie siedzisz po czym umierasz astralnie i hop znowu na bardziej subtelny poziom. Gość z mojego dysku mi się chwalił że żyje w astralu już ponad 2000 lat.

Problem z powrotem do MTJ jest taki że tracimy wracając tam wszystko: Osobowość, płeć, temperament, poglądy, wszystko. Czy świadomość zostaje? moim zdaniem nie. Zostaje po nas pusta forma trzymana na dysku jako baza informacji - bez świadomości jak mi się wydaje.

Pytanie za 100 milionów brzmi:
Czy ja jestem MTJ któremu się właśnie przyśniło że jest "ka" i po powrocie tam obudzę się i zaśmieję z absurdalnego snu który miałem, w którym śniło mi się że jestem człowiekiem.

Czy też mam do czynienia z Orłem, z czymś co stworzyło mnie tylko po to aby polepszyć swoją świadomość i ostatecznie mnie zeżre.

Odpowiedź na to pytanie wcale nie jest taka łatwa jak by się mogło wydawać. Mało ludzi ma jaja aby iść i badać coś tego typu. Właściwie wszyscy reagują na ten temat bardzo negatywnie, czepiając się kurczowo pierwszej pasującej bajki z dobrym zakończeniem.
To że jakaś teza nam się podoba i że jest powszechnie przyjęta wcale nie oznacza że jest prawdziwa.