Pięknie gdy choć raz sie udaje załapać czym jest medytacja, potem nigdy już nie udaje się zrobić tego samego i trzeba od nowa uczyc sie czym jest medytacja. Za każdym razem gdzieś indziej trzeba się "uczepić" by dorwać to czego chcemy doświadczyć. Stałej recepty nie ma, no chyba że to ta aktualna. No i to bycie-w-sobie (to o czym piszecie "tu i teraz"). To dopiero początek przygody z byciem w ogóle. Fruuuu....


Pozdrowionka.

Łatwiej napisać czym nie jest medytacja:)... To wszystko, co kiedyś wydawało mi się medytacją teraz jest dla mnie ćwiczeniem...
W ogóle coraz mniej wiem, co mi coraz lepiej służy:)

Dzisiaj nad ranem 4 godz. usiadłem na krześle i spytałem co robić by wyszła mi godziwa medytacja. Trochę mnie pohuśtało. pokiwało. Jedyne co moglem zrobić to zamknąć oczy i czekać. Nic się nie działo, było nudno i nie czulem oczekiwanego poszerzenia jaźni.. Chciało mi się lecieć do kompa i coś poczytać. Czekaj- pomyślałem , może coś będzie. Wspomnienia zaczęły gnać jedne przez drugie. Stop -powiedziałem jakoś obco, nie chce mis sie dalej myśleć. Ciężko było je zatrzymać, bo się same cisnęły. Wtedy gdy je trzymałem w bezruchu z wysiłkiem , skoncentrowany na powiekach i wypatrujący jakichś kolorów to wpadł Stachu. Wsparł mnie trochę trzeźwością w rozumie i mówi. Widzisz te ruchy uwagi, jak ci coś zmyka choć stoisz myślą w miejscu. To jest ciałko przyczynowe, gotowe do startu.

gruz gruz gruz ... ech