Wyciszenie, opanowanie, rowiązywanie sprzeczek (a nie podsycanie) - to chyba na razie tyle, zobaczymy jak bedzie sie to rozwijało

u mnie chyba wzrost empati
i coraz częściej jestem w śf obserwatorem

"..Poza tym przekonałem się, że śmierć nie istnieje..."

Do Gluta, a także innych co tak myślą.
Czy możecie coś więcej na ten temat napisać.
To praktycznie najważniejszy powód dla którego od 20 lat staram się mieć OBE i dla którego nie zrezygnuję z tych starań, aż do skutku.
Jeśli więc znajdziecie chwilę i chęci, napiszcie mi coś na ten temat, by mi się jeszcze bardziej chciało.
dzięki:)

Jak zmieniło mnie OBE? Oj...
Chyba nie przesadzę jeśli powiem, że prawie całkowicie przeosiowało moją osobowość, odmieniło cały system moralny.
Jestem teraz dużo szczęśliwszy. Szczęśliwszy w prawdziwy sposób, a nie głupkowaty.
Bardzo mocno wzrósł poziom mojej empatii, czasami jestem zdolny do altruistycznych czynów i to takich, że naprawdę aż dziw. Dużo łatwiej mi wybaczyć, cokolwiek, chociaż z drugiej strony każde zranienie mnie powoduje dużo większe rany w mojej psychice w porównaniu z okresem przed pierwszym wyjściem. Można to uznać za negatywny wpływ, ale tak jak wcześniej napisałem, wybaczam jednak nie zapominam.
Teraz dużo mniej boje się śmierci oraz wieczności. Kiedyś, jeszcze jako dziecko, gdy zaczynałem rozmyślać o tym jak to będzie umrzeć i "żyć wieczność" natychmiastowo zbierało mi się na płacz. W sumie nadal wolałbym całkowicie przestać istnieć, rozpłynąć się w nicości, ale już nie odczuwam już przed tym takiego lęku.

Jak mi się coś jeszcze przypomni to dopiszę

Pozdrawiam

W prawdzie nie wyszedłem jeszcze z ciała, ale siostra - od czasu kiedy się dowiedziałem o OOBE i zacząłem próbować - mówi, że się strasznie zmieniłem, na bardziej optymistycznie nastawionego do życia....

Początkowo było to niewinne. Zwykłe wyjście z ciała, które miało mi pomoc wyrazić siebie i swoje pragnienia w astralu. Z czasem jednak, gdy coraz bardziej zagłębiałem się w sobie, to trudno było nie usłyszeć przekazu z wewnątrz. Nie planowałem sie zmieniac, ale samo juz tak wyszło w miedzy czasie. Wyszedłem z różnych nałogów i towarzystwa które negatywnie na mnie wpływało, przestałem się denerwować i stresować drobnostkami, ogólnie moje życie duchowe wywróciłem do góry nogami w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Przełomowy moment był gdzies ok 4 lata temu gdy miałem pewien "wypadek" wskutek czego wyszedłem z ciala. Uświadomilem sobie, że praca nad sobą działa w 2 sposoby. Obe jest wynikiem wewnętrznej zmiany, kolejna wewnętrzna zmiana jest wynikiem obe i tak w kółko. Obe pozwoliło mi skontaktować się z samym sobą, zrozumieć siebie, zaakceptować i kroczyc dalej. Wiedząc z czego składa sie cala struktura mojej osobowości uświadomiłem sobie z czego wynikają moje kompleksy, w jaki sposób się rozpadamy po śmierci. Potrafię radzić sobie z problemami. Nie jestem już tak zakorzeniony w ziemi. Nie boje sie śmierci, ciesze sie każda chwila, potrafię sie zjednoczyć z samym sobą (przewodnikiem astralnym, mtj, jak zwał tak zwał ) i ludźmi. Nie sadzę by była to zasługa tylko obe, lecz także zamiany, którą musiałem przejść by moc dokonać swobodnie eksterioryzacji. Początkowo negatywnymi efektami było nadmuchane ego, poczucie ze jestem wszechwiedzący, lecz zawsze nadchodził moment w którym uświadomiłem sobie ze jeszcze wszystkiego nie wiem. Powtarzało się to dość długo w kółko. Cała przygoda i ten "rozwój" prowadził mnie, by zaakceptować i pokochać samego siebie i swoje ego. Pozdrawiam.

A ja, przez to oobe tylko wariuję , i nic pozytywnego z tego nie wynikło poza dołowaniem się, z powodu nieudanych prób. Przykro mi to powiedzieć, ale to wasze oobe, jest tyle warte, ile jeden robal
Może wam to pomaga, ale nie mi, i nie namawiajcie na siłę do oobe, nie rozpowszechniajcie na siłę o tym wiedzy ,bo efekt będzie wprost przeciwny, żegnam!
I mam radę dla kolesia z 20 letnim doświadczeniem próbowania wyjścia z ciała(nieudanym próbowaniem)
Moim zdaniem, to olej to oobe,a jak przez 20 lat nie udało ci się osiągnąć oobe, to faktycznie chyba należysz do skrajnych przypadków,i moim zdaniem to nic ci nie pomoże,choćbyś stanął na głowie, albo zjadł szczura,jedyne wyjście to "samobójstwo lub śmierć"
To takie ostatnie wpisy przed usunięciem konta

Fajne te dwa ostatnie wpisy Draq i Max lupino

Wpis Draq dodaje mi sił, a wpis Max lupino przypomina mi czasy zanim miałem pierwszy LD.
A pierwszy LD miałem tak naprawdę po kilkunastu latach (!) ćwiczenia do OBE.
Czyli jednak warto, bo to LD dało mi wiarę, że coś takiego jak astral w ogóle istnieje.
Przez kilkanaście lat ćwiczeń do OBE nie miałem żadnych efektów, ale dzięki literaturze, znajomym co mieli OBE i wrodzonej upartości dostałem prezent w postaci LD.
Po tym fakcie zrozumiałem, że skoro LD istnieje (a wcześniej było dla mnie takim samym "nierealnym cudem" jak OBE), to istnieje też i OBE i w końcu musi się udać i to.

Ćwiczę już ponad 20 lat i choćbym miał ćwiczyć następne dwadzieścia by miało mi się udać, to będę to robił.
Mając pierwszy LD przekroczyłem pewną barierę, a każde następne LD pokazywało mi tylko, że jest to proces powtarzalny.

Więc Max lupino i jemu podobni :

Przed tym nie ma ucieczki, jeśli się przekroczy pewną granicę.
To będzie wracać i wracać. Aż w końcu się uda.

A wtedy opiszę moje pierwsze OBE i będę resztę życia podtrzymywał na duchu takich jak ja.

Upartych wojowników o wolność i miłość

Ja dzięki OOBE zmieniłem trochę spojrzenie na świat, przestałem się bać śmierci, jestem milszy dla innych, bardziej pomagam moim rodzicom którzy już są w podeszłym wieku i nie wiele mogą zdziałać. Jestem bardziej otwarty (nie kiedy za bardzo... ) Zacząłem rozwijać się duchowo. Dowiedziałem się że istnieją inne światy, lepsze od tego w którym nie ma zła, nienawiści. W którym każdy każdego kocha.. znam pewnego kolesia, ma on już około 40 lat, od kiedy pamiętam zawsze był dla ludzi miły, zawsze uśmiechnięty, pomaga itp. chciałbym by każdy był taki jak on...

A czy obe nie działa na zasadzie: po co czerpać przyjemność z życia jeśli mogę czerpać jej więcej podczas doświadczeń z obe? Nie jest tak, że ograniczacie dążenie do szczęścia, przyjemności itd bo w Obe to przychodzi łatwiej

A czy OBE nie jest integralną częścią życia? Przecież gdybyśmy nie żyli w świecie fizycznym to OBE tylko cały czas egzystowali w astralu, to OBE jako takie nie istnieje, bo cały czas w nim jesteśmy. Myślę, że to jest po prostu pasja, a nie jakaś tam ucieczka od życia. Muzycy, pisarze, malarze, naukowcy (Ci najbardziej wybitni) tak samo mają bzika. Z zewnątrz wygląda to jak ucieczka od życia w muzykę, pisanie, malowanie. Czerpią więcej przyjemności z tego co robią i dlatego właśnie to robią Ale TO JEST PRZECIEŻ ŻYCIE. Tak samo OBE jest jego częścią. Poza tym jak można uciec od życia? Zna ktoś jakiś sposób?

Samobójstwo - to jedyny sposób

wery fany a więc istnieją jeszcze lepsze światy od tych w których nie ma zła i nienawiści

Źle to napisałem Chodziło mi o to że inne "śiwaty" są lepsze bo nie ma tam zła i nienawiści.