Czasami w stanie pomiędzy jawą a snem widzę twarze obcych mi ludzi - bardzo wyraźnie, ze szczegółami.
A czasami mam "wstawki" tzn. wchodzę z miejsca w inną rolę życiową. Najbardziej spektakularna wstawka to nagle jakby mi ktoś mózg wymienił i byłam przekonana, że jestem facetem przemierzającym Afrykę podczas wyprawy badawczej. W momencie "wstawki" właśnie planowałam trasę na jutrzejszy dzień, tak, żeby przed zmrokiem być w dobrym miejscu na obozowisko. Wstawka trwała dobrą chwilę i jak wróciłam do siebie to byłam zszokowana, że można tak z miejsca totalnie zapomnieć, kim się jest, nawet, że jestem babą w końcu, iluzja była powalająca...
Albo w pracy - zmęczona przymykam oczy i stoję na stoku góry w Himalajach patrząc w odległe przestrzenie i wciągając powietrze w płuca.

Do tej pory zastanawia mnie jak to działa, że człowiek może w sekundę zapomnieć o tym, kim jest i śnić w stanie pomiędzy jawą a snem jakieś odjechane role życiowe, miejsca, sytuacje...

Fajne są te wstawki - sama przyjemność. Np. właśnie wychodzę na bal, lata 20-te, modna fryzura raczej krótkie ciemne włosy, sukienka i przeżywam właśnie moment ekscytacji przez samym wyjściem z domu... Albo jestem zaraz po ślubie w jakiejś innej kulturze, młodą długowłosą dziewczyną, przelatuje przeze mnie euforia, miłość, oczekiwanie przez spełnieniem z ukochanym mężczyzną... O tyle to śmieszne, że np. chwilę wcześniej miałam średni nastrój i byłam zmęczona, chciałam odpocząć, a tu nagle wycina mnie .
Nie zdarza mi się to tak znów często, ale jest to "mocne" tzn. doznania są zwykle niezwykle intensywne i praktycznie nie ulegają potem zatarciu w pamięci.

Niektórzy jak widać mają dar śnienia pomiędzy jawą, a snem
Sam miałem okres w życiu, że w niektórych momentach spontanicznie wypływały "wspomnienia", na jawie podróżowałem wśród egzotycznych budowli, obcych mi krajów i towarzyszyły też temu różne gamy innych odczuć.
Niektórzy pisarze, mieli bardzo rozwinięty ten dar, "wchodzili" w światy, które później opisywali, o czym możemy się przekonać czytając ich dzieła

Przed dwoma latami nauczylem sie wytwarzac obrazy w wyobrazni. Ba nigdy wczesniej na to nie wpadlem. Zawsze zasypialem w ciagu minuty. Zona opowiadala o jakichs pojawiajacych sie twarzach gdy zamykala oczy a ja nic. Prawie 47 lat , ciemnosci ,za diabla jakiegtos obrazu przed zasnieciem.
Okazalo sie to latwe, to wyobrazanie, a ile daje smiechu , gdy wyskakuja znajomi i cos robia a potem sie to zgadza z tym co naprawde wtedy robili.
Wczesniej ich po prostu nie chcialem, choc jestem malarzem.

Do daru śnienia między jawą a snem można zaliczyc dziwne fazowania w nocy? Dzisiaj przykładowo niby spałem, lecz cały czas czułem, że jestem tutaj i nie śpie jednak do końca, a w tym czasie miałem jakieś dziwne "sny". Patrzę na zegarek a tu 4 nad ranem, a położyłem się o północy, ostatnio miewam takie coś o wiele częściej tzn. kiedyś tego nie miewałem....??

raczej skłaniałbym się ku określeniu Twojego stanu jako zawieszenie.
ani tu, ani tam

grayy: mi też się tak zdarzało, gdy nastawiałm się na "świadomość" w nocy, zasypiam i zasypiam, trwam w stanie pomiędzy jawą a snem a tu niepostrzeżenie parę godzin minęło! Z tym, że u mnie bez snów, raczej jakiś tryb niskich fal mózgu, jakieś thety czy delty (nie znam się)...

Zbychu - typowe obrazy wyobraźni przed snem to trochę inaczej (przynajmniej u mnie), nie tracę podmiotowości, jestem ja i są obrazy - mogę je oglądać, przy pogłębieniu fazy nawet dotykać... A tu "na twardo" czasami mnie wycina jak przy przełączaniu kanału tv jestem w innym filmie, gdzie rozważam inny problem. Np. jako nastolatka (bezdzietna) usiadłam do medytacji, umysł się powoli relaksował i switch: powolne myśli snują się po głowie: ciekawe jak tam moja córeczka i dalej wspominki ostatnich chwil, obawy (w świadomości miałam obraz siebie jako brunetki o krótkich włosach, wiek ok. 30-40 lat). Zero akcji, efektów wizualnych, po prostu normalnie jak matka zastanawiałam się nad swoją relacją z córką. Po chwili switch: no kurka! jaka córka, nie mam żadnych dzieci!!!!
Jest to jakaś ciekawa forma śnienia

Ostatnio rzadko mi się to zdarza, bo jestem silniej w realu poprzez zmiany w życiu...