Czasami w stanie pomiędzy jawą a snem widzę twarze obcych mi ludzi - bardzo wyraźnie, ze szczegółami.
A czasami mam "wstawki" tzn. wchodzę z miejsca w inną rolę życiową. Najbardziej spektakularna wstawka to nagle jakby mi ktoś mózg wymienił i byłam przekonana, że jestem facetem przemierzającym Afrykę podczas wyprawy badawczej. W momencie "wstawki" właśnie planowałam trasę na jutrzejszy dzień, tak, żeby przed zmrokiem być w dobrym miejscu na obozowisko. Wstawka trwała dobrą chwilę i jak wróciłam do siebie to byłam zszokowana, że można tak z miejsca totalnie zapomnieć, kim się jest, nawet, że jestem babą w końcu, iluzja była powalająca...
Albo w pracy - zmęczona przymykam oczy i stoję na stoku góry w Himalajach patrząc w odległe przestrzenie i wciągając powietrze w płuca.

Do tej pory zastanawia mnie jak to działa, że człowiek może w sekundę zapomnieć o tym, kim jest i śnić w stanie pomiędzy jawą a snem jakieś odjechane role życiowe, miejsca, sytuacje...

Fajne są te wstawki - sama przyjemność. Np. właśnie wychodzę na bal, lata 20-te, modna fryzura raczej krótkie ciemne włosy, sukienka i przeżywam właśnie moment ekscytacji przez samym wyjściem z domu... Albo jestem zaraz po ślubie w jakiejś innej kulturze, młodą długowłosą dziewczyną, przelatuje przeze mnie euforia, miłość, oczekiwanie przez spełnieniem z ukochanym mężczyzną... O tyle to śmieszne, że np. chwilę wcześniej miałam średni nastrój i byłam zmęczona, chciałam odpocząć, a tu nagle wycina mnie .
Nie zdarza mi się to tak znów często, ale jest to "mocne" tzn. doznania są zwykle niezwykle intensywne i praktycznie nie ulegają potem zatarciu w pamięci.

Niektórzy jak widać mają dar śnienia pomiędzy jawą, a snem
Sam miałem okres w życiu, że w niektórych momentach spontanicznie wypływały "wspomnienia", na jawie podróżowałem wśród egzotycznych budowli, obcych mi krajów i towarzyszyły też temu różne gamy innych odczuć.
Niektórzy pisarze, mieli bardzo rozwinięty ten dar, "wchodzili" w światy, które później opisywali, o czym możemy się przekonać czytając ich dzieła

Przed dwoma latami nauczylem sie wytwarzac obrazy w wyobrazni. Ba nigdy wczesniej na to nie wpadlem. Zawsze zasypialem w ciagu minuty. Zona opowiadala o jakichs pojawiajacych sie twarzach gdy zamykala oczy a ja nic. Prawie 47 lat , ciemnosci ,za diabla jakiegtos obrazu przed zasnieciem.
Okazalo sie to latwe, to wyobrazanie, a ile daje smiechu , gdy wyskakuja znajomi i cos robia a potem sie to zgadza z tym co naprawde wtedy robili.
Wczesniej ich po prostu nie chcialem, choc jestem malarzem.

Do daru śnienia między jawą a snem można zaliczyc dziwne fazowania w nocy? Dzisiaj przykładowo niby spałem, lecz cały czas czułem, że jestem tutaj i nie śpie jednak do końca, a w tym czasie miałem jakieś dziwne "sny". Patrzę na zegarek a tu 4 nad ranem, a położyłem się o północy, ostatnio miewam takie coś o wiele częściej tzn. kiedyś tego nie miewałem....??

raczej skłaniałbym się ku określeniu Twojego stanu jako zawieszenie.
ani tu, ani tam

grayy: mi też się tak zdarzało, gdy nastawiałm się na "świadomość" w nocy, zasypiam i zasypiam, trwam w stanie pomiędzy jawą a snem a tu niepostrzeżenie parę godzin minęło! Z tym, że u mnie bez snów, raczej jakiś tryb niskich fal mózgu, jakieś thety czy delty (nie znam się)...

Zbychu - typowe obrazy wyobraźni przed snem to trochę inaczej (przynajmniej u mnie), nie tracę podmiotowości, jestem ja i są obrazy - mogę je oglądać, przy pogłębieniu fazy nawet dotykać... A tu "na twardo" czasami mnie wycina jak przy przełączaniu kanału tv jestem w innym filmie, gdzie rozważam inny problem. Np. jako nastolatka (bezdzietna) usiadłam do medytacji, umysł się powoli relaksował i switch: powolne myśli snują się po głowie: ciekawe jak tam moja córeczka i dalej wspominki ostatnich chwil, obawy (w świadomości miałam obraz siebie jako brunetki o krótkich włosach, wiek ok. 30-40 lat). Zero akcji, efektów wizualnych, po prostu normalnie jak matka zastanawiałam się nad swoją relacją z córką. Po chwili switch: no kurka! jaka córka, nie mam żadnych dzieci!!!!
Jest to jakaś ciekawa forma śnienia

Ostatnio rzadko mi się to zdarza, bo jestem silniej w realu poprzez zmiany w życiu...

ach jakże cienką jest granica ze schizofrenią. w sumie tym co jako pierwsze mnie się nasunęło było wspomnienie wątku o poznawaniu wcześniejszych wcieleń (regresing).

no takie krótkie (1-5 min.) schizy kontrolowane...
Kontrolowane - bo trzeba być zrelaksowanym, rozstrojonym, fazować sobie bezkierunkowo...

Ja zawsze ubolewam, kiedy poprzez obowiazki, rozne zajecia cierpi na tym moje "zycie duchowe" i jakos nijak da sie to czasami pogodzic

Co to wstawek nie mam chyba az tak realnych i wyraznych ale obrazy przed snem owszem i bardzo je lubie:)

to jest całkiem ciekawe zjawisko sam mam tak przed zaśnięciem, potrafię świadomie budować całe miasta, żyjące i normalnie funkcjonujące. kwestia hmm wyobraźni? nie wiem jak to nazwać . to się po prostu dzieje, i nie powiem, czasem jest to całkiem przyjemne. podczas snu i wybudzenia jak zapadam ponownie w drzemkę, kończy się to świadomym śnieniem

Jak czytałem opis tych wstawek to nasunęła mi się ciekawa myśl. Te wstawki - to tak jakby ktoś chciał Ci uświadomić jak działa reinkarnacja - zapominasz co było w poprzednim życiu, ponadto całkowicie zmienia się Twoje myślenie, co innego staje się dla Ciebie ważne. To tak jakby reinkarnacyjny przegląd . To takie moje spostrzeżenia. hmm... też chciałbym mieć możliwość przeżycia czegoś takiego.

Pozdrawiam

Ja myślę, że ślizgam się po powierzchni tego, czym jest Jaźń, a niestety cała treść jeszcze jest przede mną ukryta...

Co do reinkarnacji też moje poglądy trochę różnią się od standardowych (chociaż to tylko poglądy, więc mogą ulec dowolnej zmianie). Wydaje mi się, że doświadczenia są zapisane w materii astralnej, myśli w mentalnej itp. Nazwano to Akaszą. Część jest mojego autorstwa (jako mojej duszy), a inne nie, ale one wszystkie mogą być dostępne jak swoje i dość trudno to odróżnić, gdy się zaczynają odtwarzać. To jakby nie ma znaczenia, czy to moje czy czyjeś inkarnacje - te doświadczenia po prostu są i w odpowiednich warunkach można się do nich dostać. Tak samo jak w oobe dostajemy ROTE od kogoś - tam jest taki zapis myśli, emocji, stanów wewnętrznych, że jest wrażenie, że to my-ktoś przeżywaliśmy to doświadczenie.

Do czego zmierzam: w cale nie mam pewności, czy są to rzeczy z wcieleń, nie mam pojęcia, co mi się odtwarza...

Wyobraźmy sobie, że tradycyjnie postrzegana reinkarnacja to linia czasu, na której pojawia się, punkt naszych narodzin, w jakieś odległości pojawia się punkt naszej śmierci. Znika by pojawić się w innym miejscu, które mozna nazwać ponownymi narodzinami.

...a jeśli czas nie płynie liniowo?

Moim zdaniem wszystko jest powiązane, i ciężko stwierdzić tak jak pisze Conchita "nie mam pojęcia, co mi się odtwarza". Z mojego doświadczenia istnienia, rozgrywają się w pewnym sensie "jednocześnie".

Kolejny obraz - zawieszone kryształy w przestrzeni, każdy odbija się w kolejnym. Czyje są wtedy te odbicia, który "kryształ" jest ich właścicielem?
Jak łatwo wziąć "odbicie" za siebie samego i odwrotnie.
Pojęcia "moje, Twoje, to przeszłość, to moje wspomnienia - odbicia" czy mają wtedy jakiś sens ?

Conchi obrazek masz bombowy:)

taki ... nawiedzony (pozytywnie oczywiście)