I jaką dostałeś odpowiedź, co odczułeś, jakieś niewerbalne znaki .

Zamilkłem intensywnie chcąc usłyszeć lub rozpoznać jakieś ruszenie. W ciele fizycznym mam te same części co w poza , plus CF a wiec muszę tez mieć możliwość kontaktu z MTJ. Ciało fizyczne przytępia mnie ale inne ciała i duch są we mnie tez, tak samo jak w poza. Myślałem. -co to zmienia?. Jesli MTJ coś ze mną zrobi to najwyżej nie odczuje, bo wrażliwość mi stępiała.
A wiec pytam ponownie. Wiem ze jesteś ,nie nabiorę się, prosze porozmawiaj , mam parę pytan.
Z całej siły wcisnąłem się w pytanie oczekując odpowiedzi. UUUU coś mnie przepchnęło. czuje ruch w częściach niefizycznych,Ach tak to tooooo. Zaczynam pospiesznie rozmowę. Przedstawiam plan ,mówiąc o cialkach i co zamierzam z tym zrobić.Nie mowie tego słownie. myśli same przewalają się z pospiechem przez umysł.dostaje parę korekur , to tak a to tak. Zapadam w pól sen i kontempluje nadal, nie szukając już w myślach partnera.
Nagle wpada do mnie NP i śmiejąc sie szepcze.....................
Dzień potem postanawiam rzucić palenie. Nie pale godzinę i odczuwał ten sam ruch we mnie i rozlewa się we mnie słoneczna przyjemność gdzieś na sercu. Ach, dzieki to ty !!! ,- pytam z niedowierzaniem-
Uśmiech zamiera mi na twarzy.

Kilka dni temu byłem zdołowany jak mało kiedy. Siedziałem sobie w autobusie prawie płacząc . Wszystkie problemy wydawały się być nie do rozwiązania. W pewnym momencie poczułem właśnie to przyjemne odczucie. Zrobiłem się radosny. Chciało mi się śmiać . To niesamowite uczucie i jakie mocne. Od tamtej pory czuje się lepiej niż zwykle . Wiele dni prosiłem MTJ o spotkanie i nie spodziewałem się tego w c.f.

Ach - pięknie Zbychu:).!
A ja właśnie czytam sobie Twój tekst skupiając się na nim tylko ale nagle w sekundzie coś mi nieruchomieje w głowie, tylnia połowa głowy wpada w lekkie wibracje, fazuje mnie subtelnie i też robi mi się dobrze... Mam wrażenie, że postrzegam wokół mnie nieograniczoną przestrzeń - energetyczny świat, w któym na różnych poziomach mieszają się nasze i nie nasze energie. Arcyciekawa sprawa - ten poziom myśli, emocji, działania w fizyce - formułuje się we mnie:)... Do świadomości napływa akceptujący uśmiech od czegoś większego.

Z daleka postrzegłem szyld, ograniczający prędkość na autostradzie. W głowie pojawiła mi się klarowna myśl ,- będzie płatne a oczy same pomknęły mi na pobliskie metalowe skrzynki umieszczone na slupach.
Radar !! Rozpoznając blaszane pudla , roześmiałem się, ignorując ostrzeżenie. Wpadając w zadumę, zdjąłem bezwiednie nogę z gazu i tocząc się pozostałe setki metrów, obserwowałem ze zdziwieniem malejąca prędkość. Dziwiąc się niezamierzonej zmianie prędkości nie dostrzegłem jej związku z uwolnionym pedałem. Tak oczywista rzecz sprawiała mi kłopoty.
Kierowany wewnętrznym przymusem ,skierowałem wzrok w kierunku 2 aut stojących na uboczu.
Usłyszałem w umyśle kolejne zdanie. Widzisz już kogoś maja- haha. Jak w śnie, nie zdziwił mnie przyczajony w umyśle narrator. Zbliżając się powoli do nich , rozpoznałem stojący w ukryciu statyw i 2 pojazdy policyjne.
Mijając ich, zdałem sobie nagle w pełni sprawę z całego zajścia, rozgrywającego się przy mojej uśpionej uwadze.
Ktoś mnie ostrzegł przed kontrola drogowa. Zmusił mnie bym zsunął nogę z gazu i przetoczył się powolutku obok straganu z radarem.
Skierował moi wzrok na skrzynkę, deaktywujac moje standardowe skojarzenia. Wyłączyła mi sie cześć oceniająca i analizująca aktualna sytuacje.
Jak Ty to technicznie zrobiłeś ? – roześmiałem się. Dzięki, choć zrobiłeś ze mnie na krotko wariata.
Kilkaset kilometrów dalej, odczułem wyraźnie ostre uderzenie po astralnej twarzy a górna cześć dachu zaczęła mi się wginać do środka samochodu . Trwało to sekundę ale wystarczyło bym zwrócił na to niezwykle doznania uwagę. Za kolejnym zakrętem postrzegłem wielki szyld, informujący o nieszczęśliwym wypadku drogowym dwojga młodych ludzi. Pstryk , wyklikniecie- pojechałem dalej, zapominając cale zajście. Wieczorkiem przy kubku kawy, zaczęły napływać mi wspomnienia. Co mi się wydarzyło na autostradzie? Dokładnie przypominałem sobie te 2 zajścia. Zamknąłem oczy, przypominając je sobie krok po kroku. Daly się odtworzyć z fotograficzna dokładnością. Nie postrzegłem, ze ponownie mam w sobie gościa i prowadzę z nim dialog. Powolutku, dając się tym razem wyraźnie odczuć , narrator przejmuje na demona kontrole i przypomina mi zadane pytania parę dni temu , dotyczące pamięci. W jaki sposób świadomość człowieka z niej korzysta?

reszta na prywatnym.

O 4 pobudka,- zbiegam po schodach kierując sie do ogrodu.Przez ścianę słychać wrzask budzącej się natury. Otwierając drzwi fazuje się w ciało mentalne na zewnatrz siebie, mogąc jednocześnie w ciele fizycznym wykonywać proste czynności.Odczuwam gwałtowny podmuch z ogrodu, będący mieszanka wielowymiarowych zapachów i tętniącego niefizycznego życia. Siadam a raczej siadamy rozdwojeni na ławce pod jabłonka. Następuje natychmiastowe połączenie z wyższa częścią. Chcąc poćwiczyć , porzucone od lat wyprawy w astralu wpadłem znowu po uszy w warstwę mentalna, pędząc aż do wnętrza ciszy.Gdy zamarłem w całkowitym bezruchu , mogąc jednocześnie (o dziwo)postrzegać ciałem fizycznym zamarły pejzaż ,-ON się do mnie odezwał.

A wiec mnie znalazłeś.
Szybkie porządkowanie myśli i parę nowych napływających syntez łapałem bardzo łapczywie. Wpadając w zadumę nad złożonością świata wraz z ich wielowymiarowych dymensjami, odczułem niezwykły szacunek do niego. On był od dawna przy mnie . -czułem jego obecność i przewodnictwo. Nie przejmowałem się moim bezruchem w jaki wpadłem ,- utraceniem wszelkich człowieczych cech, gdyż dostałem w zamian coś potężniejszego i przyjemniejszego,- bycie razem i Jego zaufanie
pozdro badacze